Nieprzyzwoicie pyszny i bezczelnie prosty jabłkowy makowiec bez mąki, o!

Tja, no to pozamiatane. To jest jedno z tych ciast, po skosztowaniu których masz ochotę oddać w dobre ręce wszystkie książki o dietach-cud i stwierdzasz, że w cuda nie wierzysz, za to nawracasz się ostatecznie i nieodwołalnie na boskość maku, cukru, kaszy manny (sic!) i czekolady. Jeśli w głębi serca knujesz misterny plan uwiedzenia niezdobytego mężczyzny i chcesz trafić przez żołądek do jego serca – upiecz mu ten makowiec. Nawet jeśli należy do ortodoksyjnej frakcji „nie podchodź do mnie bez żeberek lub wołowiny”.

Jeśli z ust wybranki twego serca chcesz usłyszeć ekstatyczne jęki rozkoszy i to zanim ściągnie z siebie kurtkę i kozaki, wystartuj z tym makowcem. Upieczesz sam, nie bój nic. Ja go nie spieprzyłam, ty też wrócisz z tarczą. Gdyby to ciasto wnoszono na linię frontu zamiast stołu rokowań, historia świata mogłaby się potoczyć zupełnie inaczej. Przekazuję wam przepis pochodzący od mojej mamy i niech to będzie odpowiednik wypalenia fajki pokoju. Ciasto, którym pozamiatasz każdą imprezę od wieczoru panieńskiego po kinder party. Grzech w świat nie puścić, to puszczam!

Jabłkowy makowiec bez mąki

Składniki:

• 5 dużych jabłek
• 1 puszka masy makowej (w oryginale jest 1.5 szklanki maku, ale nie mam czym go zmielić, a nawet gdybym miała, toby mi się nie chciało)
• niecała szklanka cukru (ortodoksi od mielenia maku dają 1,5 szklanki cukru – masa makowa już jest słodka)
• 4 jajka
• 6 łyżek kaszy manny
• 1/2 margaryny (ktoś chce dać masło, niech daje)
• 2 łyżeczki proszku do pieczenia (nie dałam, zapomniałam, nic się nie stało)
• aromat do ciasta (jaki tam chcecie, nie dałam, bo nie miałam).

Składniki na polewę czekoladową:

• 1/3 kostki margaryny lub masła
• kilka łyżek cukru
• 2 raczej płaskie łyżki naturalnego kakao

Przygotowanie

Żeby uwidocznić dokładnie łopatologię wykonania, pokusiłam się o instruktaż zdjęciowy, dokumentując poszczególne etapy moich poczynań. Co więcej, dokumentowałam je telefonem, gdyż ściągnęłam z internetów tryb zdjęć kulinarnych do aparatu fotograficznego w moim smartfonie. Wszystkie zdjęcia cyknęłam więc bez użycia lampy błyskowej – taki smaczek. To jest ten sam smartfon, którym siekę na Instagramie, a jak i co siekę, to se państwo klikną i zerkną. Dobra, zapinamy pasy i wio.

Jabłka ścieramy na tarce na dużych oczkach (zwolennicy wygody level ekspert wkładają do jakiegoś miksera czy coś).

Do startych jabłek dodajemy masę makową z puszki i mieszamy (dla tradycjonalistów – przemielony mak).

Rozdzielamy żółtka od białek, białka umieszczamy w naczyniu, w którym poddamy je działaniu miksera, żółtka gdzieś tam pod ręką (będą potrzebne).

Białka ubijamy na sztywno z połową cukru.

Do białek dodajemy stopniowo po jednym żółtku i ubijamy dalej.

Z drugą połową cukru ucieramy margarynę (lub masło, jak kto woli).

Do utartego tłuszczu dodajemy jajca i mieszamy, a następnie dosypujemy kaszy manny i miksujemy, żeby się wszystko na cacy połączyło (kaszę mannę można dodać też do jabłek i maku i wszystko to wymieszać – są dwie szkoły, obie dobre).

Masę „mokrą” mieszamy z częścią „suchą” (choć sucha jest tylko umownie). Dokładnie mieszamy łyżką, nie bawimy się w miksery, chyba że mamy ochotę natychmiast kupić drugi, ten zajechawszy na amen.

Całość ładujemy do wysmarowanej tłuszczem i wysypanej tartą bułką tortownicy. Można użyć formy silikonowej i mamy wywalone na smarowanie, można użyć papieru do pieczenia i blachy kwadratowej, albowiem nikt nie twierdzi, że okrągłe jest lepsze. Lepiej się kroi, ale róbta, co chceta.

Ciacho pieczemy w bardzo gorącym piekarniku (prawie 250°C) przez około… No właśnie, nigdy nie wiem ile. Aż zrumieni się góra. Góra wskazana poniżej zrumieniona jest za mocno, ale ciastu to nie zaszkodziło. Góra ma być zezłocona w kierunku zrumienienia. W moim piekarniku trwało to chyba około godziny, ale ręki sobie odciąć nie dam.

Ciacho wyciągamy, czekamy, aż wystygnie (inaczej się rozwali, więc okiełznajcie chuć i przeczekajcie grę wstępną 😉 ), a następnie przystępujemy do stawiania kropki nad „i”, czyli doprowadzania boskości do stadium boskości absolutnej. To jest ten manewr, po zastosowaniu którego wystarczy rzucić hasło „makowiec jabłkowy”, a on wyciągniętym cwałem leci po kwiaty. Mężczyzna, nie makowiec oczywiście.

Mówię o polewie czekoladowej. Rozpuszczamy tłuszcz w rondelku, dodajemy cukier i mieszamy aż się całkiem rozpuści (na niewielkim płomieniu!), a następnie dodajemy kakao. Polewę wylewamy na ostudzone ciasto i rozsmarowujemy. Uwaga! Nie stosujcie tutaj kupnych gotowców. Są za twarde po wystygnięciu i ciasto będzie źle się kroić.

I tyle. Umieszczacie ciacho na stole i zaczyna się prawdziwa orgia zmysłów. Pieścicie lubieżnie kubki smakowe, które bardzo szybko zaczynają dyszeć z rozkoszy i bezwstydnie pałają żądzą doświadczania ekstazy permanentnej, co sprowadza się do tego, że robicie to ciasto pięć razy z rzędu. Inaczej doprowadzone do orgazmu kulinarnego synapsy uniemożliwią wam sen, drąc się w niebogłosy „och, jeszcze, jeszcze!!!”.

I jeszcze pacman 🙂

No i tyle. Właściwie all you need is cake. 🙂